Betere kwaliteit van zorg, cliënttevredenheid, toegankelijkheid en een meer duurzame zorginfrastructuur en dat tegen lagere kosten: dat is wat efficiëntie in de zorgketen kan opleveren. Samenwerking is daarin cruciaal. Om dat te bevorderen, moeten technische, financiële en juridische obstakels overwonnen worden. Ook moeten we buiten de bepaalde kaders durven treden. Zodat we toegankelijke zorg en welzijn kunnen blijven bieden.
Slimme oplossingen in de keten
Ketenoplossingen verwijzen naar samenwerkingsverbanden tussen zorgverleners en instellingen om de zorg voor cliënten te verbeteren en efficiënter te maken. Fundis richt zit op ketenoplossingen tussen de eerste- en tweede lijn. Dit houdt in dat partijen binnen de zorgketen, zoals huisartsen, ziekenhuizen, apotheken, vvt-organisaties en specialisten, beter samenwerken en informatie uitwisselen.
Uitdagingen
In veel gevallen staat het efficiënter inrichten van de keten nog in de kinderschoenen. Hoewel er vooruitgang
is geboekt op het gebied van samenwerking en informatie-uitwisseling tussen zorgverleners, zijn er nog steeds aanzienlijke uitdagingen die de volledige realisatie van ketensamenwerking in de weg staan.
Regionale en sectorale verschillen zijn groot en de meeste zorgverleners opereren nog in gescheiden silo's. Er is behoefte aan betere digitale systemen, nieuwe financieringsmodellen, en een cultuur waarin samenwerking centraal staat. De toekomst van ketensamenwerking biedt veel potentieel, maar vraagt nog aanzienlijke veranderingen om effectief te worden.
Er is sprake van fragmentatie: zorgsystemen en zorgverleners communiceren niet of nauwelijks met elkaar. Er is gebrek aan gestroomlijnde communicatie en samenwerking. Ook zien we beperkte data-uitwisseling. Hoewel er vooruitgang is geboekt met digitale zorgdossiers en systemen voor gegevensuitwisseling, blijft dit, mede vanwege fragmentatie, een grote uitdaging.
De huidige financieringsstructuren vormen daarnaast een belemmering. Zorgaanbieders worden afzonderlijk betaald voor de zorg die ze leveren, wat leidt tot een focus op individuele prestaties in plaats van samenwerking.
Initiatieven zoals ‘integrale of modulaire bekostiging’ proberen hier verandering in te brengen.
Als laatste maakt de wet- en regelgeving (zoals de AVG) het soms moeilijker om zorginformatie tussen zorgverleners te delen, omdat er strikte richtlijnen zijn voor het waarborgen van privacy en het beschermen van cliëntgegevens. Dit kan innovatie en samenwerking vertragen, ondanks dat het bedoeld is om cliënten te beschermen.
Obstakels overwinnen
Interoperabele systemen, aangepaste financieringsmodellen en een verbeterde wet- en regelgeving zijn van belang. Daarnaast is een cultuurverschuiving nodig waarbij zorgaanbieders elkaar zien als partners in een gedeeld zorgproces. Alleen door deze barrières aan te pakken en samenwerking op alle niveaus te stimuleren, kan de zorgketen optimaal worden ingericht om cliënten de continuïteit, kwaliteit en efficiëntie te bieden die ze verdienen.